Acht jaar na de lancering van de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen (SDG's) van de Verenigde Naties blijft de vooruitgang beperkt. Moeten we ons zorgen maken over de haalbaarheid van deze doelstellingen en zijn ze nog wel relevant in de strijd tegen de klimaatcrisis?
Hoge ambities, beperkte voortgang
De Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen van de VN, gelanceerd in 2015, hebben ambitieuze doelstellingen zoals het uitbannen van honger, het bieden van kwaliteitsonderwijs aan alle kinderen, het halveren van extreme armoede en het snel uitbreiden van hernieuwbare energie. Maar acht jaar later blijven we achter op verschillende indicatoren, vooral als het gaat om 'het genezen van de planeet'. Het is duidelijk dat we iets missen, maar wat precies?
Volgens de VN is er een 'financieel zwart gat'. Voor de pandemie bedroeg het jaarlijkse tekort aan de financiering van de SDG's al €2,3 biljoen. De Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) schat dat dit cijfer nu minstens €3,7 biljoen is. Bovendien zijn de toezeggingen voor klimaatfinanciering ver onder de beloofde niveaus, met een gebrek aan financiering voor verliezen en schade. Het gebrek aan financiering maakt het moeilijk om de mooie woorden om te zetten in actie.
SDG's als potentiële greenwashing-tactiek
Er is een risico dat de SDG's een vorm van greenwashing worden, een Trojaans paard voor niet-duurzame praktijken. Bedrijfsleiders kunnen de vlag van de SDG's zwaaien terwijl ze winsten boven alles stellen. Deze 'mainstream' denkwijze over de klimaatcrisis suggereert dat we nog steeds onbezonnen groei kunnen nastreven en tegelijkertijd de planeet kunnen redden, een idee dat door velen in twijfel wordt getrokken.
Het conflict tussen ontwikkeling en duurzaamheid
Het Bruto Binnenlands Product (BBP), de maatstaf waarmee veel internationale organisaties de groei en ontwikkeling meten, houdt geen rekening met de milieueffecten. Dit illustreert het inherente conflict tussen 'ontwikkeling' en 'duurzaamheid'. Om echt duurzaam te zijn, zou er een sterke nadruk moeten liggen op ecologische grenzen als het gaat om welvaart en de groei van de menselijke bevolking.
