‘Wasteland’ is een diepgaande verkenning van de vuile waarheid achter het overmatige verbruik en afvalbeheer van het Global North. Het legt de impact bloot van 'toxisch kolonialisme', het proces waarbij afval wordt verscheept naar landen die niet over de infrastructuur beschikken om het veilig te verwerken.
Wasteland: Een diepgaand onderzoek
Oliver Franklin-Wallis duikt met zijn boek 'Wasteland' diep in de wereldwijde afvalcrisis. Hij gaat letterlijk te werk, van het rondwaden in een mega-stortplaats in Delhi tot het bezoeken van de grootste nucleaire afvalfaciliteit van het VK. De schrijver onthult waar onze afgedankte spullen terechtkomen en hoe we deze crisis hebben bereikt. De onthullingen in het boek zijn een huiveringwekkende spiegel van onze overconsumptie en ons falen om de impact ervan aan te pakken.
Onze historische relatie met afval
Naast de huidige crisis neemt 'Wasteland' ons mee naar de evolutie van onze relatie met afval. We krijgen geschiedenislessen over innovators en innovaties in afvalbeheer. Neem bijvoorbeeld de reis door het rioleringssysteem van Londen, ontworpen door de Victoriaanse ingenieur Joseph Bazalgette. Deze nog steeds intacte prestatie van engineering heeft grote ziekten zoals cholera, dysenterie en tyfus in de stad vrijwel uitgeroeid. Het is een verhaal dat Wallis gebruikt om de ongelijkheid in afvalbeheer vandaag de dag te benadrukken.
Giftig kolonialisme en wereldwijde afvalcrisis
Een patroon dat steeds weer naar voren komt in 'Wasteland' is de stroom van afval van noord naar zuid. Of het nu gaat om Yeo Valley yoghurtpotjes in Maleisië of bergen kleding in de Atacamawoestijn in Chili, we zien steeds weer tekenen van het vervuilende verbruik van het Global North in landen van het Global South. Wallis legt uit dat 'giftig kolonialisme' - het proces van het verschepen van afval naar landen die niet de infrastructuur hebben om het veilig te verwerken - de schuld is. Dit is een daad van uitbuiting en zelfs van dominantie.
Wallis betoogt dat bedrijven en regeringen in het Global North meer verantwoordelijkheid moeten nemen voor hun afval. Eén mogelijke oplossing die hij onderzoekt is Extended Producer Responsibility (EPR) fondsen, waarbij producenten de volledige kosten dragen voor het beheer van afval dat gedurende de gehele levenscyclus van hun product wordt gecreëerd. Wallis ontmoet in Accra ook de Or Foundation, die campagne voert voor hervormingen in de wereldwijde tweedehands kledinghandel.
Wallis pleit voor de oprichting van meer openbare afvalbeheersystemen om ons te helpen de crisis aan te pakken. 'Mensen zijn biologisch geprogrammeerd om afkeer te vermijden, om weg te kijken van vuil en verval. En dus is de afvalindustrie verborgen.' Dit leidt tot een 'uit het oog, uit het hart'-houding. Laten we het in de openbaarheid brengen, betoogt hij. Hij stelt voor om een 'architectuur van afval' te creëren en 'prachtige gebouwen [waar mensen naartoe gaan] te recyclen', bijvoorbeeld.
